De slikrit.

Een titel waarvan mensen buiten Zeeland problemen mee kunnen hebben maar modder heet bij ons slik.

We hadden na een mindere periode weer eens beter weer en dat nodigt uit.
Ook wilde ik proberen weer eens een stukje fietsen na mijn tweede operatie. Nu is het fietsen zelf geen probleem maar het in en uitstappen was weer een overwinning. Het streven was om naar de oliebollentocht te gaan dit jaar en dan wordt het voor mij toch een aardig stukje fietsen. Afgelopen jaar is mijn conditie er helaas niet beter van geworden :-( Het werd dus een test hoe het met de conditie gesteld is...waar sta ik en wat kan ik ?

Het werd een rondje om de Oosterschelde althans een stukje.
Ook had ik beloofd weer bijtijds thuis te zijn dus 85 kilometer probeerde ik met twee uur te ronden..ik kan alvast verklappen dat lukte niet.

En ik ben weg..... Vanaf Goes werd koers gezet richting Zierikzee.

De Zeeuwse wegen lenen zich uitstekend voor de velomobiel hier op weg naar de Zeelandbrug.

Het lange eind rechtdoor met een gangetje van rond de 40 km/u lag ik goed op schema.

Met dat zelfde gangetje kwam ik op deze moddervlakte uit welke een dikke plakkerige kleilaag bleek te zijn. Ik moet goed sturen om te voorkomen dat de fiets dwars gaat en de fiets wordt afgeremd naar een gangetje van 10 km/u. Na deze vlakte kost het meer moeite de fiets op snelheid te houden en zijn er licht slepende geluiden te horen die pas later opvallen.

Na Zierikzee richting nou lees het bord :-).

De Garmin wist nog een route langs het water dus ik sla af van het vertrouwde fietspad.

En wordt gelijk getrakteerd op een mooi uitzicht.

Vervolgens duik ik dit schelpenpad op waar ik toch echt geen trek in heb.

Ik draai om en besluit aan de andere kant van de dijk te kijken of er geen pad langs de glooiing loopt.

Die liep er inderdaad maar blijkt door te lopen met de mogelijkheid weer terug te gaan naar het schelpenpad. Nu was ik er toch en besluit de uitkijktoren te beklimmen. Voor een dame die daar toevallig passeerde bleek het toch heel vreemd om een man in blote bast uit zijn fiets te zien klimmen.

Het uitzicht over de Oosterschelde.

Het werd dus draaien en terug keren naar de hoofdweg.

Na een paar kilometer bestond de mogelijkheid om langs het water te fietsen. In de verte de Plompe Toren. Eenmaal bij de toren liepen er twee paarden dus voorzichtig doorfietsen maar.

Ik geloof dat ze deze ooit op de lijst hebben willen zetten van de wereldwonderen de Oosterscheldekeering. De snelheid is terug glopen naar 35 km/u en ik had juist hier willen kijken om een recordtijd te fietsen.

Na de keerring rechtsaf langs de Veerse Gatdam.

Net voor Veere duiken we de bossen in voor de afwisseling.

Ik had mijn vragen al of ik hier overheen zou passen maar het antwoord is: "nee" het werd even lopen.

Bijna thuis :-)

Ik was nog redelijk bij tijds thuis echter ben ik de rest van de middag doende geweest om de klei uit de spatborden te krijgen. Dit was ongeveer 1/4 van de totale hoeveelheid en alle drie de wielen bleken hierdoor aan te lopen.... over extra gewicht heb ik maar even niet. Ook niet over het feit dat ik de blubber op deze manier de fiets in spoelde en de binnenzijde vol blubber water stond en de drainage gaatjes hierdoor verstopt waren geraakt. (slecht voor het humeur) maar goed Zeeuwse klei spoel je niet eenvoudig uit de spatborden dus werd het ouderwets weg pulken en langdurig spoelen,

Maar goed hij is weer schoon en weer kilo's lichter. Na de bieten campagne nog maar eens een poging wagen....maar dan zonder slik !

Reclame voor de Milan.

Geen snoepjes dit maal maar het verhelpen van een probleem.
Ik had reeds eerder aangegeven dat het achterwiel los zat (zie hier)
Na contact met Jens besloten om toch naar Siedenburg af te reizen.
Maar dan...om de reis een beetje betaalbaar te houden qua brandstof had ik besloten dat de Milan op het dak van de Lupo 3L mee mocht gaan. Hiervoor had ik nog het rek welke ik met de WAW022 gebruikte. deze moest wel even bijgesteld worden daar de spoorbreedte van de SL slechts 58 cm is t.o.v. 78 cm van de WAW. Toen deze gereed was kon de SL erop vast gesnoerd worden. Op het dak heb ik op het imperiaal weer een paar dikke aluminium hoekstrippen liggen waar het geheel tussen schuift en geborgd kan worden. Heel simpel en normaal gesproken door één persoon op en af te laden.

De test voor vertrek.

En het werkt al vreesde ik wel voor bekijks :-) Ik kan normaal gesproken de klep dichten aan de binnenzijde van de fiets maar dat ging nu natuurlijk niet. Het vizier heb ik wat strakker aangedraaid en met tape heb ik de kap maar dicht geplakt.

De reis kon beginnen.

Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om een dag eerder al er naar toe te rijden en dan onderweg te overnachten.
De volgende ochtend stond ik al (te) vroeg op de stoep en was het even wachten tot Jens arriveerde.

Op de uitkijk.

Nadat Jens gearriveerd was werd de fiets van het dak gelicht en binnen gezet.
Op mijn foto's had hij het reeds gezien en mijn vermoeden werden bevestigd. Ze waren nog een puntje vergeten te lamineren. Zijn reactie was wel duidelijk dat hij hier erg van baalde. (de SL wordt niet in Siedenburg gebouwd) Voor ik het wist lag de SL op zijn kant en was Jens doende de reparatie te maken en kreeg ik nog een lesje lamineren.
Genietend van mijn ontbijt kon ik nog even kijken naar de SL van Jens zelf. Tja na het bouwen heb je altijd wel vragen hoe hun bepaalde dingen doen of oplossen. Uiteraard vergeet je altijd hier naar te kijken.
Ook ben ik zelfs nog vergeten naar de tweezits Milan te kijken... grr..

Mooie oplossing het toplampje. Aan de voorzijde een wit licht en aan de achterzijde een achterlicht met remlichtfunctie...en belangrijk goed zichtbaar volgens mijn vrouw.

Doorkijk venster voor het fietsen met de klep open (heuvel op als het warm is).

Hoekje dichtgemaakt..tja vind ik bij mij chiquer. Dit staat nog op de planning om aan te passen bij Jens 

Met een half uurtje was Jens alweer klaar en hebben we nog besloten een kleine aanpassing te maken aan mijn fiets. Aan de achterzijde van het luik (of racekap voor anderen) hebben we een gaatje geboord en aan de binnenzijde van de muts een moer ingelijmd. (zie ook het gaatje voor het toplampje). Nu is het mogelijk de fiets met een inbusboutje dicht te schroeven voor transport of om nieuwsgierige handen buiten te houden (zoals ik pas geleden bij Belle nog eens las).
Van te voren had ik Jens gevraagd of hij nog een carbon kettingbeschermer had voor de achterzijde.
Het stoorde me dat ik slechts één zijde van de achterkant kon gebruiken voor bagage en was eerst van plan zelf wat te maken van Lexan echter hield mijn revalidatie me tegen. Ach en nu moest ik er toch heen. Daar ik voor de reparatie terug moest komen kreeg ik deze cadeau wat uiteraard wel prettig was.

De kettingbeschermer welke met een paar stukjes klittenband vast zit.

Ook heb ik nog wat RVS boutjes mee gekregen welke ik te kort kwam in de kap. (had er nu gegalvaniseerde in zitten daar ik geen juiste RVS boutjes kon vinden.

Toen alles weer klaar was werd de fiets weer voor me op het dak gezet en kon ik weer op huis aan.
Als ik thuis was moest ik wel de fiets een paar dagen laten staan om uit te harden...ahum... dat was geen probleem. Fietsen kon ik toch even niet meer i.v.m. een tweede operatie :-(

Op naar huis.

Tijd om weer naar huis te rijden dus neem afscheid en gaat weer op pad.
Eenmaal thuis heb ik dode vliegen op de fiets...dat was me nog niet gelukt al fietsende.
De fiets werd binnen gezet en dat was het dan weer even om te wachten op fysiek betere tijden.
Maar goed die gaan wel weer komen.

Wat was dan de reclame ? De keurige service welke ik gekregen heb voor het herstellen van het achterwiel waar ze er zelf meer mee zaten als ik zelf leek het wel.
Jawel ik ben het er mee eens dat dit gelijk vast had moeten zitten maar het is keurig opgelost.

Nieuwe website Räderwerk (Milan)

Momenteel nog druk met lezen op de nieuwe website van Raderwerk.
Het hing al een poos in de lucht maar hij wilde maar niet komen maar eindelijk klaar.
"de nieuwe site: http://velomobil.eu/ "

bron: Räderwerk.

Reclame voor de DF.

Nou ze zijn goed bezig met reclame te maken daar in Dronten.
Ik kom al DF pepermuntjes tegen... :-)

Bijkomen van operatie.

Tja Woensdag was het zover ik zag er toch wel tegenop om weer onder het mes te moeten.
Uiteraard begreep ik zeer goed dat het wel moest maar toch.

dat er wat gedaan moest worden lijkt me duidelijk..

Het was de vraag of mijn sleutelbeen nog steeds gebroken was daar dit op foto nog steeds zo leek te zijn. Ik zou er wel achter komen als ik wakker werd. Tijdens de operatie is het oude loszittende plaatje verwijderd en het bot schoongemaakt. Toen ik wakker werd bleek al snel dat er geen nieuw plaatje meer ingeschroefd is. Hier ben ik uiteraard heel erg blij mee want dat scheelt veel revalidatie tijd...en dat vind ik geweldig want ik ben het ondertussen wel beu :-)
Maar goed nu heb ik uiteraard wel wondpijn en ben ik nog snel moe maar hoop snel weer verder te kunnen revalideren vanaf het punt waar ik gebleven was.

Ook werd onze zoon onderweg van school gespot met zijn M5 waar hij ontzettend graag op fietst ondertussen. Hier zijn in de afgelopen periode met hulp van Hafa ligfietsen nieuwe velgen op gegaan daar de oude begonnen te wijken na het oppompen van de banden.
Maar goed ik ben wel trots op hem uiteraard :-)