Een jaar lang velomofilie.

Tja waar zal ik beginnen..

Ik heb pas geleden een stukje geschreven voor het clubblad van de NVHPV  "Ligfiets&" en dacht ach laat ik het stukje ook maar hier plaatsen hetzij iets aangepast aan de huidige stand.

De meeste mensen kennen mij niet dus zal me even voorstellen.
Ik ben Richard getrouwd met Sylvia en samen hebben we vaak twee schatten van kinderen maar helaas zoals overal ook vaak niet..
Nu zal ik hier niet verder over uitweiden daar het stukje over fietsen gaat hier.

Fietsen dus...
Nadat ik na mijn schooltijd ben gaan werken buiten de regio werd er niet zo veel meer gefietst.. ja uiteraard een ritje naar en door de stad Goes.
Toen ik na een jaartje of 10 uiteindelijk in de regio ging werken bij een in aanbouw zijnde elektriciteitscentrale in Vlissingen-Oost kwam de fiets weer in beeld.
Met het fietsenplan werd een racefiets aangeschaft en ik fietste zo nu en dan naar mijn werk. 

De Bianchi ging vervolgens ook mee met vakantie.

Voor mijn dochter kochten we in Italië nog een nieuwe fiets.

bukken.

Ook een ligfiets had mijn interesse maar was te duur.. uiteraard had ik er ook nog nooit mee gefietst.
Weer wat later ben ik gaan racen met mijn Ducati en je raad het al een beetje betere conditie zou geen kwaad kunnen.
Er ging meer gefietst worden naar mijn werk...echter niet als het nat was of hard waaide....tja ik hoor Sylvia in gedachte alweer "watje" roepen. Maar moet zeggen ik heb er echt een hekel aan om mezelf nat te moeten laten regenen.
Het resultaat laat zich raden en fietste eigenlijk alleen bij mooi weer...grr..

Vorig jaar fiets ik na mijn middagdienst naar huis en kom op de eerste kruising iemand (dit bleek: Wim Harwig) tegen in zijn Quest.
Deze Quest had ik al vaker zien rijden en mijn gedachte was dan ook aanpikken.
De wind stond op 2 uur en moet even doortrappen om hem bij te houden...
Helaas bleek de Quest ook nog aan het accelereren te zijn en met mijn tong rammelend tussen de spaken van mijn voorwiel moet ik opgeven na de 28 kilometer per uur aangetikt te hebben. Langzaam...ehh vrij snel zie ik de Quest uit mijn beeld verdwijnen.
Daar ik helaas een beetje competitief ingesteld ben kan ik hier slecht tegen en een zoektocht op internet wordt gestart.

Er gaat een wereld voor mij open...dat wil ik ook... snel en droog ! ideaal.
Na bestudering van de verschillende modellen wil ik dat toch wel eens proberen.
Er wordt een afspraak gemaakt bij Fietser.be om de WAW eens uit te testen.
Toen we eenmaal in Gent waren kon ik proefrijden in een nieuwe rode WAW.
Ik fietsen in een lange winterbroek welke uiteraard veel te warm was..
Een hele aparte ervaring en fiets door de Gentse stad richting het jaagpad van de Schelde in een onbekende fiets.
Helaas stonden de versnellingen verkeerd afgesteld waardoor deze iedere keer twijfelde aan de achterzijde maar ik kon er wel een gevoel van krijgen.
Vervolgens heb ik ook nog de WAW022 getest een tweede hands.. wauw... deze deed het wel naar behoren en fietste dan ook een heel stuk lichter.
Niet geheel wat de bedoeling was om al een fiets aan te schaffen maar deze fiets ging het worden.

Er volgde uiteraard nog een overleg met de minister van financiën welke hierin toestemde en me met lieve woordjes toesprak: "fietsen zal je kreng" eehh heu ja dat wel.
7 December haalde ik haar op (er van uit gaand dat een velomobiel vrouwelijk is).
Tenminste ik werd afgezet door vrouw en kinderen en wilde gelijk naar huis fietsen.
Ik had reeds een mooie route uitgestippeld dus het avontuur kon beginnen.
Op een paar paaltjes bij een tunneltje na had ik een obstakel vrije route uitgestippeld.
Al snel kwam ik richting de Nederlandse grens waar bleek dat mijn geplande grensovergang niet gebruikt kon worden...grr.. dan maar een weggetje later... oh nee, nee... Belgische kasseien... Ik stuiter letterlijk de grens over en kan mijn route over IJzendijke en Schoondijke vervolgen om uiteindelijk het bootje van Vlissingen-Breskens te nemen.
Hier kom ik in vertrouwd gebied en fiets langs de Schelde en Ritthem richting Lewedorp......flits...ik wordt geflitst maar heb het niet in de gaten en fiets door. Later blijkt Wim Harwig mij gespot te hebben en een foto geschoten te hebben...en wat voor foto...een hele mooie vind ik nog altijd.
Na 94 kilometer parkeer ik de fiets vermoeit op de oprit.
In de dagen erna begint het woon-werk fietsverkeer en voel me trots in mijn fietsje.
Tevens begin ik een blog om voor mezelf wat bij te houden: http://waw22.blogspot.nl/ ; maar hier  tikte ik wel eens wat meer weg.
De Oliebollenrit wil ik als toeschouwer nog gaan bekijken echter valt het niet meer te combineren met onze vertrektijd voor de wintersport.
Vele ritten woon-werk volgen en ik fiets nog een keer naar Wim Harwig om hem nog persoonlijk te bedanken voor het overdragen van het virus en de foto :).

Thuis wordt er ook nieuwsgierig gekeken naar het concept van ligfietsen.
Een velomobiel is Sylvia te benauwend maar een gewone ligfiets wil ze graag wel eens proberen.
Naast haar wil Kevin mijn zoon dat ook... en dan... ?
Via Marktplaats schaffen we een Sinner Demon in onderdelen aan voor een leuk prijsje waarbij de stoel i.p.v. de trapas verzet kan worden.
Na montage kon er proef gereden worden alleen op het moment dat Sylvia op de fiets weg geweest is staat Kevin al klaar om de stoel weer op zijn stand te zetten.
Tja dat hadden we niet verwacht... uiteindelijk wordt zijn paar maanden oude Pick-up fiets verkocht daar deze staat te verstoffen.
Ook Sylvia vind het erg prettig en we kopen een M5 28/20 voor haar.

 Uiteindelijk wordt ook haar gewone fiets en mijn racefiets verkocht.. tja kan raar lopen. Ik koop voor me zelf een M5 20/20 ipv de racefiets zodat ik ook nog open kan fietsen met de rest van de familie.
Ook wordt er nog een tweede M5 20/20 gekocht voor Kevin maar we besluiten dat hij hier niet mee naar school gaat en deze eerst als weekend fiets gebruikt wordt tot hij naar het voortgezet onderwijs gaat. (hij past er ook maar net op met enige aanpassing van de stoel).

"Papa... nu heeft iedereen een ligfiets behalve ik" zegt mijn dochter van 5 zielig in mijn oor... au dat doet zeer..
Nu zijn er niet zulke kleine fietsjes te vinden dus beloof ik haar er één te lassen als ik mijn lasapparaat heb. Dat vind ze gelukkig goed.
Echter kom ik later toch een kleine ligfiets voor haar tegen al moet ze nog even iets groeien.

hartstikke trots.

Nog meer kilometers volgen met de WAW en de temperatuur loopt op zowel buiten als binnen.
Ik besluit het dakje aan te laten passen zoals op de laatste types WAW en rij weer eens langs Gent.
Heerlijk fietsen zonder dak boven het hooft en mijn dakje opgerold in de fiets.. ik moet zeggen daar heb ik veel gemak van.
Ik leer het evenement Cycle Vision kennen wat me erg interessant lijkt om aan deel te nemen.
En dat heb ik uiteindelijk gedaan ! ik schrijf me in en stuit op het volgende probleem... hoe neem ik in hemelsnaam een fiets van 2,85 meter mee ?  juist op het dak van onze bus.
Ik speel ook met de gedachte om na de wedstrijden naar huis te fietsen.
In de zoektocht op internet kom ik op de site van: vriendenopdefiets; waarmee ik een overnachtingsplek denk te vinden.
Dit komt thuis echter slecht uit dus wordt het op Zondag terug thuis zijn.

Uiteindelijk staat het weekend te beginnen.
Voor het eerst mis ik het TT-Assen weekend en ben ik aangewezen op de video.. snif.. ook Kevins verjaardag vieren we in de bus.
De WAW wordt opgeladen en we gaan op weg naar Venray.
We rijden via Antwerpen en vormen daar in de file wel een bezienswaardigheid.
Eenmaal in Venray lat het weer zich helaas niet geheel van zijn mooiste kant zien. Jammer..
We staan met onze bus en fietsen op een vers gemest veld...hmmm heerlijk... zeer tactvol net voor een evenement..
Ik deed Zaterdag mee aan de één uurswedstrijd en begin wat te vlot en krijg last van mijn milt.
De snelheid gaat er uit om de pijn te verdrijven. Eenmaal de pijn uit de fiets gekieperd kan ik de snelheid weer opbouwen en kom dan toch nog tot een 42,5 kilometer per uur. Op zich niet slecht voor een eerste keer maar had toch graag rond de 47 willen uitkomen.
Na een interessant weekend waarbij ik weer diverse mensen heb leren kennen, begin ik Zondag rond 12 uur aan mijn terugreis.
De kinderen vinden het merkbaar erg raar papa achter te laten.
Ik ben op mezelf aangewezen en begin terug te fietsen.
Ik had al een tijdje mijn telefoon aan het spatbord geplakt en kom al snel een bezwaar tegen hiervan...geen GPS ontvangst hier ! shit wat nu.
Een beetje onhandig geklooi volgt met een telefoon in de hand.
Kilometers lang volg ik echter het Wilhelmina kanaal samen met een Questrijder uit Breda die ik onderweg was tegen gekomen (sorry ben je naam vergeten) In Tilburg scheiden onze wegen daar ik aan andere route wilde aanhouden.
Uiteraard liep het met de GPS ontvangst nog steeds niet lekker en verdwaal. Uiteindelijk gaat ik dwars door het centrum en weet de weg richting Breda te vinden welke ik maar volg. Ik wilde een stukje de LF13b volgen om zuidelijk van Breda te blijven en sla af richting Molenschot.
Via de LF13b wordt ik alsnog Breda binnengeloodst en kom een pleintje op vol oranje fans daar er een voetbal wedstrijd ging beginnen.. heb ik weer.. gelukkig weet ik ook hier de weg richting de Ikea en dus Etten-Leur te vinden. Ik kom op bekend terrein en fiets langs de A58.
Ik krijg honger en dorst daar mijn water op ik en merk dat ik iets te lang zonder water fiets.
Net voorbij vliegveld Seppe gaat ik tanken bij het pompstation en sla water, cola en ijs in.. heerlijk...
Op het moment dat ik weer gaat fietsen merk ik dat mijn band leeg staat dus dat wordt vervangen.
Eenmaal weer op weg verloopt het vlotjes geen verkeer op de weg i.v.m. de voetbal dus lekker rustig.
In Bergen op Zoom is de rust weer voorbij en maakt plaats voor toeters.. snel door gelukkig weet ik de weg en rij snel Zeeland binnen.
Om 21:15 ben ik thuis en moet direct naar mijn kinderen voor een kroel zodat ze blij kunnen slapen.. papa is er weer.

Een periode met woon-werk verkeer volgt.
De eerste voorbanden zijn versleten en ik moet onderweg weer eens uitwijken voor een konijn, de linker Schwalbe Durano laat met een knal weten dat hij al erg moe was...shit geen reserve bij natuurlijk. Daar ik niet zover meer van mijn werk af ben laat ik me ophalen met de bedrijfspick-up. Een nieuw bandje was met het thuisfront weer snel geregeld waardoor ik na mijn nachtdienst toch weer naar huis kon fietsen.

Hoe is het er nu mee?
Tja de WAW is verkocht.. beviel deze niet....
Het velomobiel rijden bevalt mij uitstekend en had ik veel eerder moeten ontdekken.
Afgelopen jaar slechts 3 maal niet met de fiets naar mijn werk geweest maar dat kwam dan door gebrek aan tijd of dat ik wat mee moest nemen.
Ondertussen heb ik dan ook andere modellen bekeken en denk dan ook dat een Milan beter bij me zal passen.
Tja het afwachten ben ik nu al beu.
Deze Milan SL gaat mijn volgende velomobiel worden waarmee ik dan wel jaren moet gaan doen van mijn minister van Financiën.
Ondertussen ook al een paar keer met de M5 20/20 geweest maar moet zeggen dat het een stukkie kouder is... uiteraard ben ik de eerste dag reeds nat geregend...grr..

Een hele winter ligt nog voor me en gaat me alvast eens bezig houden met het achterlicht van de Milan.. tenminste in gedachte.

Het origineel bijgeleverde achterlicht vind ik niet mooi dus waarschijnlijk van ik weer terug op mijn lichtstrip welke ik ook op de WAW had.

Ook had de SL van Jens waarmee ik heb proefgereden een lampje bovenop staan welke zowel een voor als achterlicht was het achterlicht deed ook gelijk voor remlicht fungeren.

Volgens Sylvia was deze erg fel.

Nog eens kijken of ik kan uitdokteren wat voor lampje het is.

In November zijn mijn vrouw en ik nog naar Rome geweest en konden we onze nieuwe Giant vouwfietsen eens uitproberen.

prima dingen maar wel flink stuiteren.