Uiteraard begreep ik zeer goed dat het wel moest maar toch.
dat er wat gedaan moest worden lijkt me duidelijk..
Het was de vraag of mijn sleutelbeen nog steeds gebroken was daar dit op foto nog steeds zo leek te zijn. Ik zou er wel achter komen als ik wakker werd. Tijdens de operatie is het oude loszittende plaatje verwijderd en het bot schoongemaakt. Toen ik wakker werd bleek al snel dat er geen nieuw plaatje meer ingeschroefd is. Hier ben ik uiteraard heel erg blij mee want dat scheelt veel revalidatie tijd...en dat vind ik geweldig want ik ben het ondertussen wel beu :-)
Maar goed nu heb ik uiteraard wel wondpijn en ben ik nog snel moe maar hoop snel weer verder te kunnen revalideren vanaf het punt waar ik gebleven was.
Ook werd onze zoon onderweg van school gespot met zijn M5 waar hij ontzettend graag op fietst ondertussen. Hier zijn in de afgelopen periode met hulp van Hafa ligfietsen nieuwe velgen op gegaan daar de oude begonnen te wijken na het oppompen van de banden.
Maar goed ik ben wel trots op hem uiteraard :-)
Hoi Richard,
BeantwoordenVerwijderenToch een beetje goed nieuws dus! Geen plaatje is natuurlijk beter dan een opnieuw ingezet plaatje, voorzichtig revalideren en dan weer lekker gaan fietsen!
Beterschap!
Groeten, Adri.
Inderdaad Adri,
BeantwoordenVerwijderenDit is goed nieuws daar ik me eigenlijk weer opnieuw zag beginnen...dit was geen fijn vooruitzicht. Nu is het plaatje er uit al is het vroeger als dat de bedoeling was. Normaal zouden ze er minimaal na zes maanden uit mogen. Daar ik nu even het overzicht mis tot de eerste controle doe ik het rustig aan. Het is uiteraard lastig te bepalen met de wondpijn maar het lijkt er wel op dat ik van de pijn met bewegen verlost ben. Komende dagen als de wondpijn weg trekt zal dit allemaal weer beter worden lijkt me. In de fiets stappen zal ik nu maar even niet doen :-) anders moet Sylvia straks de Milan leeg schudden om eruit te komen.
Met twee a drie maanden zou ik weer op mijn oude pijl moeten zijn...daar moet ik dan maar naar toe werken.