Gejaagd door de wind.

Gisteravond de weersvoorspelling gemist dus het was me helemaal ontgaan dat het wat zou gaan waaien.

Toen ik ’s morgens het warme plekje in mijn bed weer moest gaan verlaten hoorde ik de wind reeds om het huis heen joelen. Na het aankleden naar beneden en volgens de vaste routine de kat een aai geven want anders blijft ze voor mijn voeten lopen. De kat zocht weer een mooie plek om toe te kijken hoe de baas weer op pad gaat. Eenmaal met de fiets buiten was het snel duidelijk..Hmm even oppassen dat de kap niet weg waait met instappen.
En weg was ik.

Een groot deel van de route heb ik de wind van zij en moet ik bijsturen als er weer een windvlaag komt.
Hier tussen was het prima zeilen maar boven de 40 km/u doe ik maar even niet. Later heb ik de wind recht op de kop en zie zelfs even cijfers onder de 30 km/u verschijnen. Gelukkig heeft de Sigma een verlichtingsfunctie.
Onderweg zit ik te piekeren over stabiliteit. De WAW had aan de voorzijde 78 centimeter tussen de wieltjes en de Milan slechts 58 centimeter…een groot verschil. Toch voelt de Milan super stabiel aan al heb ik de grenzen nooit opgezocht. Met de WAW wist ik precies wanneer deze een wieltje zou lichten.
Net voor mijn werk maak ik een bocht en draai naar wind in de rug. Gevolgd door een linkerbocht waar ik weer last van de wind krijg. In de bocht krijg ik een flinke windvlaag te verwerken welke het linker wiel alle contact met het wegdek laat verbreken.
Snel stuur ik bij en weet de Milan weer op 3 wielen te krijgen echter vlieg ik nu met een rot vaart rechtdoor het veld in. Hoog gras en een natte ondergrond voorkomen elke kans van ontsnappen daar ik uiteraard niet teruggeschakeld had.

Tja daar sta je dan wat nu ? De wind beukt nog steeds tegen de fiets en ik moet eruit… tja er zit niks anders op.

Het luik los en uitstappen maar. Dat gaat lastig daar ik het luik vast wil blijven houden. Eenmaal uitgestapt snel het luik weer dicht en de fiets tegen de wind in draaien voor deze om waait.
Instappen is vervolgens het volgende avontuur maar niet veel later kan ik de laatste 200 meter naar mijn werk afleggen om vervolgens in de luwte van het fietsenhok iets normaler uit te stappen. Binnen werden er toch wat vragen gesteld wat ik nu in het veld zocht…tja we hebben camera toezicht..

Veilig in het hok.

670 km montage Continental SportContact 2.

Gistermiddag na mijn werk naar huis was weer een mooie.... wat een bui. maar goed toen het ergste voorbij was in de fiets gestapt en op naar huis. Goed asfalt en een gunstig zuchtje in de rug zorgde er al voor dat ik al snel boven de 60 kilometer per uur ging :-) Op een gegeven moment komt er een auto met open raam naast me rijden en zit wild te gebaren dat ik 60 rijd..  ja duhh alsof ik dat zelf al niet wist. De passagier is druk doende foto's te maken met zijn telefoon.. tja die hebben weer een verhaal voor thuis: "rijden we net naast een rijwiel,fiets, banaan, gevaldinges en die reed wel 60 kilometer per uur. Er zal vast wel een accu inzitten".
Maar goed na in de polder nog een beetje slik (modder) verzameld te hebben kom ik thuis.
Fiets snel binnen zetten waar deze nog een beetje na kon druppen en ik onder de douche door.
Na het douchen kreeg ik een bevestiging dat mijn banden er al waren welke ik dan maar ben gaan halen.

Het eerste dat opvalt is dat ze een ander profiel hebben als ik verwacht/gehoopt had.
Zie: klikker de klik.

met zijreflectie toe maar.

ander profieltje.

Maar goed anders dan de verwachting hoeft niet slecht te zijn uiteraard.
op het eerste gevoel zijn de wangen veel stugger en dikker berubberd.
Ook hoeft er met 6 bar minder druk in de banden. Dus gelijk na het eten maar begonnen met het vervangen.. moet deze sufferd wel even opletten dat er een draairichting op zit... maar goed ze monteerde iets stugger als de Grandprix maar als snel zaten de voorbanden er op.
Ik was nog even nieuwsgierig naar het meergewicht dus effe we weegschaal in de keuken pikken.

Grandprix.

SportContact 2.

Ondertussen een beetje afgeleid door de verschrikkelijke gebeurtenissen op de televisie vanuit Parijs. Ik begin aan het achterwiel tja die is iets lastiger en hier moet ik nog een beetje handig in worden. In principe zit deze hetzelfde gemonteerd als in iedere racefiets echter moet je eerst de afdichtingskapjes verwijderen (stelt niets voor) en dan aan de binnenzijde het wiel losmaken. Als alles los zit kun je het wiel naar onderen uitnemen als je even wat met de ketting rommelt. Vette kletsen dus... de fiets omhoog tillen en het wiel uitnemen. uiteraard wilt dit nog net niet en leg de fiets maar op zijn kant zodat ik het kan zien. Plop dat was hem.

Monteren is visa versa en niet veel later stond de fiets weer op de wielen.
Vanmorgen naar mijn werk gefietst...tja om 6:00 uur zit er nog niet veel gang in..en met 30 a 35 vind ik het hard zat.
Veel van die werkplatforms in de haven voor windmolens op zee te plaatsen. het is net een kerstboom al is het net een te grote uitdaging voor mijn telefoon om op foto te zetten...maar toch..

Vlissingen-Oost op een te vroeg tijdstip.

Tja 's middags weer terug het is rotweer en het waait is er iets zinnigs te zeggen ? nee ik voel dat ze iets langzamer zijn maar hoeveel kan ik nu niet zeggen. qua comfort doen ze niets onder bij de Grandprix wel geven ze boven de 40 een beetje brommend....nee.. zoemend geluid wat waarschijnlijk door het profiel is. ach iets langzamer maar hopelijk met minder weer geen lekke banden meer.
Maar vast sneller als de Marathon Plus in maatje 47-559 (t.o.v. 32-559 voor de SportContact achter)

Met deze gedachte rij ik terug en slalom weer wat tussen de kluiten door in de polder.

648 km en nieuwe banden besteld.

Wat een rare titel maar dat is momenteel de kilometerstand. Het is nog niet echt veel. Er zijn er zelfs bij die dit op een dag fietsen.
Maar goed het begin is er.

In het vorige bericht heb ik gemeld dat ik die maal een lekke band kreeg.
Gister de fiets goed schoongemaakt. En vanmorgen het rechter voorbandje eraf gehaald. Toen werd het me duidelijk.
Er zat aan de achterkant een scheurtje in mijn Continental Grand Prix. Deze was me niet opgevallen maar na demontage vrij duidelijk. Game over.
Gelukkig had ik er nog twee op reserve liggen dus kon ik vanmorgen toch weer op pad.

Omdat het me gister niet lekker zat heb ik na wat internet speurwerk een ander setje voor de winter besteld (nog niet wetende van het scheurtje).
Ik heb gekozen voor de Continental SportContact en hoop dat deze een beetje op het zelfde nivo zit als de Schwalbe Durano plus ook heb ik voor deze gekeken maar zag geen achterband in de juiste maat.
Als het goed is komen ze morgen binnen bij de plaatselijke fietsenboer.
Ik weet het met sneeuw zal het nog niet de beste keus zijn maar zo snel sneeuwt het hier aan de kust niet.
Van het voorjaar komen de Grand Prix er weer terug op.

Zeeuwse eilandenrit (nov 2015)

Vandaag was het zover het weer had beter gekund maar ach we zitten droog..

Uiteindelijk zouden we met zijn drieën starten vanuit Veere. Rond kwart voor tien arriveer ik in Veere en zie de Strada van Joop reeds staan. Voor ik goed en wel uit de fiets ben staat Joop al naast me om kennis te maken. Ik kijk op mijn telefoon en zie een berichtje van Marc. Marc heeft een probleem met zijn bevestiging van de kap en besluit terug te rijden. Dat is een tegenvaller en na een babbel en wat drinken vertrekken Joop en ik samen richting de kering.

Marc zou toch nog kijken om aansluiting te vinden aan het eind van de Oosterscheldekering.
In plaats daarvan kwamen we Marc al op Neeltje Jans tegen.
Nadat we werden ingehaald door een paar racefietsers welke achter een (45 km) elektrische fiets reden werd het toch even tijd om te versnellen. Marc dacht er net zo over en de achtervolging werd ingezet. niet veel later haalde ik de fietsers in en zag een reactie in mijn spiegels. de elektrische fiets werd ingehaald door de mannen en de achtervolging werd ingezet. Bij het passeren reed ik net 50 en was nog aan het accelereren... tja even later stond er 64 km/u op de teller heerlijk.. Ook Marc volgde en melde zich ook boven de 60 kilometer per uur. Aan het eind van de Oosterscheldekering zijn we gestopt om even op Joop te wachten en kwamen de mannen weer voorbij. Was het een trainend prof team ? geen idee maar de duimpjes kwamen omhoog toen ze ons passeerde.
Even later kwamen we ze wederom tegen maar toen reden ze weer terug.

Helaas heb ik onderweg wel drie keer een lekke band gekregen rechtsvoor :-( de Continentals zijn voor mijn gevoel een stuk minder lekbestendig als de Durano's.... ze rijden daar in tegen wel lekker snel.
Zie verder het foto verslag.

Vertrek in Veere.

Waar komen al die mensen opeens vandaan ?

Na Veere de bossen in.

Al snel zaten we op de Oosterscheldekering.

Mijn buurman zwoegend in zijn Strada.

Op Neeltje Jans kwamen we Marc tegen. Na een snelle foto snel de fiets in daar de volgende bui ons probeerde nat te krijgen.

Er gingen eens drie velomobielen over de kering... net voor de jacht op de racefietsers.

Langs de kust dreigende luchten.

Een mooie route.

Yep daar moeten we overheen.. de Zeelandbrug.

Eerst nog even de vullingen er uit rammelen door Zierikzee.

rammel de rammel :-)

Rechtdoor... een het eind van de Zeelandbrug nog even gas gegeven en de 70 km/u barrière doorbroken :-) (liep wat naar beneden hoor) 

En uiteindelijk thuis gekomen om het vochtgehalte weer een beetje aan te vullen.

Joop gaat op weg naar huis.

En ook Marc.

Bedankt mannen voor de gezelligheid...uiteraard gaan we dit nog eens doen.

kleine toegift.

Zeeuwse eilandenrit oproep.

Laten we het eens proberen...
Daar de velomobielen hier niet op iedere hoek te vinden zijn wil ik het eens proberen om deze samen te krijgen voor een ronde zoals in bij de slikrit.

Wanneer ? Zaterdag 7 November.
Als vertrekpunt zit ik aan Veere te denken en dan richting de Oosterscheldekering te vertrekken.
Als vertrektijd 10:00 echter is het nog even kijken voor een definitieve plaats in Veere.
(ik weet niet wat er open is voor een koffie of iets)


Laat even weten wie mee wil gaan.
Uiteraard zijn ligfietsers ook welkom.

Zojuist even een topic aan gemaakt op: ligfiets.net zeeuwse-eilandenrit
morgen eens even informeren wat er open is in Veere.

Edit: locatie gevonden.

Daar blijkbaar nog niet alles open is om 10:00 ben ik terecht gekomen op:
Restaurant 1611/ Hotel de Heeren.
Kaai 29 - 31 Veere.

De slikrit.

Een titel waarvan mensen buiten Zeeland problemen mee kunnen hebben maar modder heet bij ons slik.

We hadden na een mindere periode weer eens beter weer en dat nodigt uit.
Ook wilde ik proberen weer eens een stukje fietsen na mijn tweede operatie. Nu is het fietsen zelf geen probleem maar het in en uitstappen was weer een overwinning. Het streven was om naar de oliebollentocht te gaan dit jaar en dan wordt het voor mij toch een aardig stukje fietsen. Afgelopen jaar is mijn conditie er helaas niet beter van geworden :-( Het werd dus een test hoe het met de conditie gesteld is...waar sta ik en wat kan ik ?

Het werd een rondje om de Oosterschelde althans een stukje.
Ook had ik beloofd weer bijtijds thuis te zijn dus 85 kilometer probeerde ik met twee uur te ronden..ik kan alvast verklappen dat lukte niet.

En ik ben weg..... Vanaf Goes werd koers gezet richting Zierikzee.

De Zeeuwse wegen lenen zich uitstekend voor de velomobiel hier op weg naar de Zeelandbrug.

Het lange eind rechtdoor met een gangetje van rond de 40 km/u lag ik goed op schema.

Met dat zelfde gangetje kwam ik op deze moddervlakte uit welke een dikke plakkerige kleilaag bleek te zijn. Ik moet goed sturen om te voorkomen dat de fiets dwars gaat en de fiets wordt afgeremd naar een gangetje van 10 km/u. Na deze vlakte kost het meer moeite de fiets op snelheid te houden en zijn er licht slepende geluiden te horen die pas later opvallen.

Na Zierikzee richting nou lees het bord :-).

De Garmin wist nog een route langs het water dus ik sla af van het vertrouwde fietspad.

En wordt gelijk getrakteerd op een mooi uitzicht.

Vervolgens duik ik dit schelpenpad op waar ik toch echt geen trek in heb.

Ik draai om en besluit aan de andere kant van de dijk te kijken of er geen pad langs de glooiing loopt.

Die liep er inderdaad maar blijkt door te lopen met de mogelijkheid weer terug te gaan naar het schelpenpad. Nu was ik er toch en besluit de uitkijktoren te beklimmen. Voor een dame die daar toevallig passeerde bleek het toch heel vreemd om een man in blote bast uit zijn fiets te zien klimmen.

Het uitzicht over de Oosterschelde.

Het werd dus draaien en terug keren naar de hoofdweg.

Na een paar kilometer bestond de mogelijkheid om langs het water te fietsen. In de verte de Plompe Toren. Eenmaal bij de toren liepen er twee paarden dus voorzichtig doorfietsen maar.

Ik geloof dat ze deze ooit op de lijst hebben willen zetten van de wereldwonderen de Oosterscheldekeering. De snelheid is terug glopen naar 35 km/u en ik had juist hier willen kijken om een recordtijd te fietsen.

Na de keerring rechtsaf langs de Veerse Gatdam.

Net voor Veere duiken we de bossen in voor de afwisseling.

Ik had mijn vragen al of ik hier overheen zou passen maar het antwoord is: "nee" het werd even lopen.

Bijna thuis :-)

Ik was nog redelijk bij tijds thuis echter ben ik de rest van de middag doende geweest om de klei uit de spatborden te krijgen. Dit was ongeveer 1/4 van de totale hoeveelheid en alle drie de wielen bleken hierdoor aan te lopen.... over extra gewicht heb ik maar even niet. Ook niet over het feit dat ik de blubber op deze manier de fiets in spoelde en de binnenzijde vol blubber water stond en de drainage gaatjes hierdoor verstopt waren geraakt. (slecht voor het humeur) maar goed Zeeuwse klei spoel je niet eenvoudig uit de spatborden dus werd het ouderwets weg pulken en langdurig spoelen,

Maar goed hij is weer schoon en weer kilo's lichter. Na de bieten campagne nog maar eens een poging wagen....maar dan zonder slik !