Gejaagd door de wind.

Gisteravond de weersvoorspelling gemist dus het was me helemaal ontgaan dat het wat zou gaan waaien.

Toen ik ’s morgens het warme plekje in mijn bed weer moest gaan verlaten hoorde ik de wind reeds om het huis heen joelen. Na het aankleden naar beneden en volgens de vaste routine de kat een aai geven want anders blijft ze voor mijn voeten lopen. De kat zocht weer een mooie plek om toe te kijken hoe de baas weer op pad gaat. Eenmaal met de fiets buiten was het snel duidelijk..Hmm even oppassen dat de kap niet weg waait met instappen.
En weg was ik.

Een groot deel van de route heb ik de wind van zij en moet ik bijsturen als er weer een windvlaag komt.
Hier tussen was het prima zeilen maar boven de 40 km/u doe ik maar even niet. Later heb ik de wind recht op de kop en zie zelfs even cijfers onder de 30 km/u verschijnen. Gelukkig heeft de Sigma een verlichtingsfunctie.
Onderweg zit ik te piekeren over stabiliteit. De WAW had aan de voorzijde 78 centimeter tussen de wieltjes en de Milan slechts 58 centimeter…een groot verschil. Toch voelt de Milan super stabiel aan al heb ik de grenzen nooit opgezocht. Met de WAW wist ik precies wanneer deze een wieltje zou lichten.
Net voor mijn werk maak ik een bocht en draai naar wind in de rug. Gevolgd door een linkerbocht waar ik weer last van de wind krijg. In de bocht krijg ik een flinke windvlaag te verwerken welke het linker wiel alle contact met het wegdek laat verbreken.
Snel stuur ik bij en weet de Milan weer op 3 wielen te krijgen echter vlieg ik nu met een rot vaart rechtdoor het veld in. Hoog gras en een natte ondergrond voorkomen elke kans van ontsnappen daar ik uiteraard niet teruggeschakeld had.

Tja daar sta je dan wat nu ? De wind beukt nog steeds tegen de fiets en ik moet eruit… tja er zit niks anders op.

Het luik los en uitstappen maar. Dat gaat lastig daar ik het luik vast wil blijven houden. Eenmaal uitgestapt snel het luik weer dicht en de fiets tegen de wind in draaien voor deze om waait.
Instappen is vervolgens het volgende avontuur maar niet veel later kan ik de laatste 200 meter naar mijn werk afleggen om vervolgens in de luwte van het fietsenhok iets normaler uit te stappen. Binnen werden er toch wat vragen gesteld wat ik nu in het veld zocht…tja we hebben camera toezicht..

Veilig in het hok.